Familierelaties:
7 Adviezen

Familierelaties: 7 Adviezen

‘J ij was er ook nooit’.
Mijn zus was heel stellig.
‘En als je dan thuis was, zat je te leren… altijd te leren’.

Ik wist niet dat ze ooit op survival was geweest in de Ardennen. In die periode zat ik op kamers voor mijn studie in Wageningen. Door de week zat ik in een gastgezin en in het weekend was ik thuis. Dan was het leren, af en toe uitgaan en werken.

Mijn ouders hadden een horecabedrijf. Ik wist dat er altijd werk was. Het ging niet echt voortvarend met de zaak en mijn ouders betaalden veel geld voor mijn school. Gevolg: ik legde veel druk bij mezelf om hoge cijfers te halen… moest van mezelf, als tegenprestatie.

Dat mijn zus het zo ervaren heeft, is nooit in me opgekomen.

Ik voelde me heel vaak alleen, miste mijn familie. Als ik dan in het weekend weer thuis was, voelde ik aan hun reactie dat ze geen tijd hadden gehad om me te missen. Er was altijd werk. Gerichte aandacht, dat miste ik.
Na 26 jaar ben ik dit tegen gekomen. Dat raakt me. Wat ik daarvan leer deel ik graag met je…

#1
Koester je familie

Familierelaties zijn zo belangrijk. Niet alleen omdat je zoveel jaren met elkaar deelt, maar ook omdat je veel van elkaar leert, overneemt en op termijn bij elkaar terug ziet. Ik zie veel karaktereigenschappen en gewoontes van mijn ouders in mijzelf terug en weer andere in mijn broer en zus. Die inzichten brengen me nu verder, geven me richting voor mijn toekomst en in de opvoeding van mijn kinderen.

 
#2
Er is tijd

Een Oosters gezegde is: ‘In het westen hebben ze de klok, wij hebben de tijd.’
Hier denk ik nu vaak aan. Mijn ouders waren er altijd. Toch waren ze altijd aan het werk. De gasten gingen voor. Nu weet ik dat je in zo’n situatie ook afspraken kunt maken voor gerichte aandacht. Er is altijd tijd voor echte aandacht… die tijd kun je gewoon maken. En hoe meer activiteiten je met aandacht doet, hoe meer tijd je overhoudt. Echt waar!!

 
#3
Ieder heeft zijn perceptie

Elke mens is anders, zelfs in een familie. Dus iedereen benadert en ervaart gebeurtenissen anders. Ik heb neefjes, een eeneiige tweeling, en zelfs zij ervaren dezelfde gebeurtenis ieder op een andere manier. In mijn jeugd zijn wij diverse malen verhuisd, ik heb dat als een verrijking ervaren, mijn broer totaal niet. Dit betekent dat we nooit kunnen redeneren voor een ander of vanuit een ander. Het enige wat je kunt doen is de ander vragen wat hij ervaart. In het verlengde hiervan liggen verwachtingen. Let altijd op met dingen verwachten van een ander… dat kan je alleen maar teleurstellen.

 
#4
Ieder spreekt zijn eigen taal
[klik om te tweeten]
Ik dacht altijd dat ik wel begrepen werd, ik had een beeld in mijn hoofd: wilde direct na school in de zaak van mijn ouders. Mijn moeder stond daar heel anders in, zij wilde dat ik eerst ervaring op ging doen, naar het buitenland of zo. Dat vertelde ze dan ook regelmatig, alleen kwam het niet bij me binnen, want ik was gefocust op mijn beeld.

In grote lijnen communiceert de mens op drie manieren: visueel [in plaatjes en beelden], auditief [in woorden en geluiden] en kinesthetisch [in gevoel]. We hebben allemaal een sterke voorkeur voor één manier. En dat kan uitdagingen geven…

 
#5
Benoemen geeft ruimte

Dit had ik veel eerder willen weten. Als je benoemt wat je ervaart [ziet, hoort, voelt], constateer je alleen iets. Omdat er bij ons thuis weinig gepraat werd, heb ik dit nooit geleerd. Ben zo blij dat ik dat nu mag gebruiken, al is het wel heel erg wennen… Met het benoemen van je ervaring geef je ruimte voor een open gesprek en zeg je de dingen automatisch vanuit jezelf. Je valt dus niemand aan, geeft geen oordeel, geen mening. Dat werkt zo verhelderend, heerlijk gewoon! En wissel ook eens verwachtingen uit, heel verrassend.

 
#6
Accepteer

Het is goed zoals het is en iedereen is goed zoals z/hij is. Accepteer dat gewoon. Bij familie is dat soms echt wel moeilijker dan bij ‘vreemden’. Ik heb tot mijn 36e met mijn familie gewoond en gewerkt. En dan knalt het best wel eens… Toch ging het fantastisch. We wisten precies wat we aan elkaar hadden, wat ieders sterke punten waren en hoe we elkaar aan konden vullen. Acceptatie is de sleutel.

 
#7
Focus op het positieve

‘Overal is er wel wat!’ Dat hoor je vaak en dat is natuurlijk ook zo. Alleen, hoe meer je focust op het positieve, hoe minder je de rest ziet. Dus bedenk steeds wat de sterke kanten van de mensen om je heen zijn. Wat waardeer je, waar wordt je blij van?

Familierelaties duren het langst. Van je familie neem je als laatste afscheid. Dus wat tijd en energie investeren in die relaties kan je leven echt verrijken. Op jouw relaties!

 
Sharing is caring!
Hieronder is ruimte voor het geven van jouw ervaring, tip of aanvulling.
Graag hoor ik van je!

Helmy Kleinlugtenbeld

Life Coach, trainer, organisator, coördinator, entrepreneur en moeder van twee. Geboren ‘op het biljart’ zoals ze dat wel zeggen. Van kinds af aan ervaren welke uitdagingen ondernemers tegen komen. Met het NAC model van Tony Robbins leer ik je kijken door een andere bril, mogelijkheden zien en focussen. Let’s connect op Facebook, Twitter, LinkedIn en positiefzakendoen.nl

 
Wil je helemaal op de hoogte blijven?
Word lid van de seven2success community!

En ken je mensen waarvoor dit artikel ook interessant is?
Stuur dit artikel dan alsjeblieft door. Of deel het in de social media.
Want ‘There is no social without sharing!’

Related Posts

Follow us

2 comments

  1. Het zijn juist deze familierelaties die zo dichtbij zitten en die me raken. Ik zie en voel dat het niet goed gaat met iemand en ik mag niet helpen. Het enige wat ik kan doen is afstand houden, ook al doet het pijn. Dichtbij blijven, dit lijden voelen en machteloos toezien, dat lukt mij niet. Dus hield ik afstand. En juist deze afstand heeft ervoor gezorgd dat de ander op zijn eigen manier een oplossing heeft gezocht en gevonden. Nu blijkt dat we allebei in een fase zitten van belangrijke beslissingen nemen… wat wil ik wel, wat wil ik niet. Het lijkt verdomd veel op elkaar, dus toch dat spiegelen.

  2. Inderdaad Martha, dat spiegelen.
    Knap dat je afstand kon nemen terwijl het je zo raakte. Ik heb ook ervaren dat ik een reactie soms beter uit kan stellen. Steeds vaker zie ik dat er processen parallel lopen in de familie. Door aan mezelf te blijven werken geef ik dan de ander ook de ruimte om zijn ding te doen. Zo verandert er veel en daar wordt ik blij van. Het helpt ons allemaal.

Share!

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*


− 1 = drie

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>